Op een helmgras in de duinen
Zat een beestje stoer en sterk
Het waaide best een beetje hard
Maar hij hield wel van ’t wat ruig’re werk
Hij klemde zich met zijn sterke pootjes
Stevig vast daar aan het gras
En ík zag dat dit lieve beestje
Duidelijk in zijn nopjes was
Plotseling ging ’t nog harder waaien
En het gras ging heen en weer
Toen riep het stoere dappere beestje
“Lieve Heer ik hou ’t niet meer”
Hij stuurde het gebed naar boven
Maar ik stond wat dichterbij
En besloot hem te gaan helpen
“Dank je ” zei het beestje blij
Vrolijk vloog het lieve heertje
Naar omhoog tot op mijn wang
Plantte daar een heel klein kusje
“Dankzij jou was ik niet bang”
Daarna moest hij echt vertrekken
Want zijn kind kreeg stipje drie
Maar ik hoop dat ‘k dit lieve heertje
in de toekomst nog eens zie.
~corine2020~
